توانایی پرداخت مالیات – Ability-To-Pay Taxation

توانایی پرداخت مالیات یک اصل مترقی و مدرن مالیاتی است که از وضع مالیات بر اساس توانایی پرداخت، پرداخت کننده مالیات حمایت میکند. این رویکرد پیشرفته نسبت به وضع مالیات، بار مالیاتی بیشتر و سنگین‌تری را بر افراد، مشارکت‌ها، شرکت‌ها، شرکت‌های بزرگ و سهامی، تولیت‌های مالی و سرمایه‌گذاری و بطور کلی املاک با سطوح درآمدی بالاتر اعمال می‌کند. اصل نظری و تئوریک این رویکرد این است که افرادی که درآمد بالاتری دارند، توانایی پرداخت مالیات بیشتری هم دارند.

تشریح توانایی پرداخت مالیات

توانایی پرداخت مالیات مستلزم این است که افراد با سطح درآمد بالاتر باید نسبت به افراد با درآمد کمتر، درصد بیشتری از درآمد خود را صرف پرداخت مالیات بکنند. در این حالت نرخ مالیات به صورت درصدی همراه با درآمد افزایش پیدا می‌کند. به عنوان مثال، در سال 2016 و در ایالات متحده آمریکا، درآمد مشمول مالیات تا سقف 9275 دلار متحمل 10% مالیات می‌شد، در حالیکه درآمدی معادل 415050 دلار با نرخ مالیاتی برابر با 39.60% روبرو می‌شد. درآمدهایی بین این دو مقدار هم با نرخ‌های مالیاتی تعیین شده برای افراد با درآمدی بین این دو عدد روبرو می‌شدند.

مزایای سیستم توانایی پرداخت مالیات

طرفداران این سیستم مالیاتی اینگونه استدلال می‌کنند که این روش به افراد برخوردار از بیشترین منابع اجازه می‌دهد تا منابع خودشان را به منظور حمایت مالی از خدماتی که تمام مردم و کسب و کارها به آنها وابسته هستند، بطور مستقیم یا غیر مستقیم در کنار هم قرار دهند؛ مانند برف روبی، مدارس، تحقیقات علمی، پلیس و کتابخانه. علاوه بر این، استفاده از این روش اخذ مالیات بر اساس میزان درآمد، از توان بالقوه افزایش درآمدهای دولت هم برخوردار است. مسلما اگر دولتی از یک روش دریافت مالیات ثابت بجای دریافت مالیات بر اساس توان پرداخت افراد استفاده کند، باید از نرخ‌های به نسبت کم به منظور تطبیق افراد با دستمزد پایین استفاده کند. اگر دولت از این سیستم دریافت مالیات ثابت برای همه استفاده کند، در مقایسه با شیوه اخذ مالیات بیشتر از افراد با درآمد بیشتر، بخشی از درآمد خودش را از دست می‌دهد. علاوه بر این، از آنجایی که افراد با سطوح درآمدی پایین‌تر به احتمال بیشتر تمام درآمد خود را خرج می‌کنند، اجازه دادن به آنها برای حفظ و نگهداری بخش بیشتری از درآمد خودشان می‌تواند برای تحریک اقتصادی کمک بیشتر و بهتری باشد.

معایب سیستم توانایی پرداخت مالیات

منتقدین این سیستم مالیاتی اینگونه اظهار می‌کنند که سیستم‌های توانایی پرداخت مالیات موجب کاهش مشوق برای کسب درآمد بیشتر شده و به جریمه کردن آنهایی می‌پردازد که با کار و تلاش سخت، نبوغ و استعداد خویش به درآمدهای بیشتری دست پیدا کرده‌اند. این دسته از منتقدین ادعا می‌کنند که سیستم توانایی پرداخت مالیات برای افراد ثروتمند عادلانه نیست.

تفاوت موجود بین سیستم اخذ مالیات بر اساس توانایی پرداخت با سیستم اخذ مالیات بر اساس سود دریافتی

به جای مبنا قراردادن روش اخذ مالیات بر چیزی که یک فرد توانایی پرداخت آن را دارد، سیستم اخذ مالیات بر اساس سود دریافتی، مالیات را بر افرادی وضع می‌کند که از مزایای حاصل از مالیات برخوردار می‌شوند. به عنوان مثال، مالیات‌های دریافت شده از منبع فروش گازوئیل را برای بهبود وضعیت جاده‌ها اختصاص می‌دهد. اساساً، زمانی که راننده‌گان بر روی گازوئیل خریداری شده مالیاتی را پرداخت می‌کنند، از مزایای جاده‌هایی بهره‌مند می‌شوند که به خوبی از آنها نگهداری شده است. بطور عکس، افرادی که اصلاً رانندگی نمی‌کنند و از جاده‌ استفاده نمی‌کنند، نیازی هم به خرید گازوئیل ندارند و مجبور به پرداخت آن مالیات هم نمی‌شوند.

اداره مالیات داخله چگونه توانایی پرداخت مالیات را مشخص می کند

عبارت “توانایی پرداخت” اشاره به یک اصل وضع مالیات دارد که از سیستم‌ها یا نظام‌های مترقی و پیشرفته مالیاتی حمایت می‌کند. در واقع لزوماً هیچ تضمینی مبنی بر توانایی یک فرد برای پرداخت مالیات خودش ندارد، چرا که توانایی پرداخت اصولاً وابسته به فرد و طرز فکر شخص است. با این وجود، قانون‌گذاران همواره در تلاش برای تغییر و بهبود کد‌های مالیاتی یا اصلاح کردن کسر‌ها و اعتبارات مالیاتی به منظور قابل پرداخت‌تر کردن مالیات‌های وضع شده هستند.

با این وجود، اگر شخصی مالیات وضع شده برای خودش را به اداره مالیات داخله بدهکار شود، می‌تواند تقاضای کاهش مبلغ تعیین شده یا طرح و برنامه‌ای برای پرداخت آن در چند نوبت را تسلیم این اداره بکند. در آن حالت، اداره مالیات داخله توانایی پرداخت وی برای آن مالیات را مد نظر قرار می‌دهد. این اداره بر اساس اطلاعات امور مالی و دارایی‌های شخصی وی تصمیم می‌گیرد که طرح پرداخت مرحله به مرحله را برای وی بپذیرد یا خیر.