فرهنگ تقدیر و تشکّر

«سپاس و قدردانی پادزهری قوی برای تقویت روح و روان است».

آن هنگام که در طول روز حادثه ه­ای خوب برایت رخ داد، بی­ درنگ تشکر کن. به­ هیچ­ وجه مهم نیست که آن حادثه چقدر کوچک باشد. فقط بگو «متشکرم». وقتی که مکانی برای اتومبیلت یافتی، یا صدای موسیقی دلنشینی را از رادیو شنیدی، به چراغ سبز چهارراه رسیدی و یا حتّی زمانیکه صندلی خالی در اتوبوس یافتی، بگو «متشکّرم». اینها شرایطی هستند که بی­ شک جهان هستی برای تو رقم زده است.

از حواس پنجگانه ­ات تشکر کن. از چشمانی که با آنها می بینی، گوشهایی که با آنها می­ شنوی، زبان و دهانی که به کمک­شان می­ چشی، بینی که با آن می ­بویی و پوستی که با آن لمس می­ کنی.

از پاهایت قدردانی کن که تو را به هرکجا که می­خواهی می­رساند بخصوص بالای کوه؛ از دستانت که با آنها قادر به انجام هرکاری هستی، از صدایت که به کمک آن می­توانی خود را ابراز کنی و با دیگران ارتباط برقرار نمایی. از سیستم بی­نظیر ایمنی بدنت تشکر کن که سلامتت می­ دارد و درمانت می­ کند. از اندام­های بدنت قدردانی کن که بدنت را بی­ نقص و آراسته حفظ می­کند تا بتوانی به حیاتت ادامه دهی. از ذهنت یعنی پیچیده ­ترین و در عین حال عاشقانه ­ترین موهبت دنیا تشکر کن که هیچ تکنولوژی پیشرفته­ای­­­ قادر به جایگزینی آن نیست. کل بدنت، بزرگترین و پیشرفته­ ترین آزمایشگاه­ها را به چالش می­ کشد. پس این را بدان که تو معجزۀ خلقتی.

بخاطر منزل، خانواده، دوستان، فرزندان، شغل و حتّی حیوانات دست ­آموزت تشکر کن. برای خورشید، آبی که می ­نوشی، غذایی که میل می­کنی، هوایی که استشمام می­کنی قدردانی کن. بخاطر درختان، حیوانات، دریاها، اقیانوس­ها، پرندگان، گل­ها و گیاهان، آسمان آبی، باران، ستارگان، ماه و این سیّارۀ زیبا حمد و سپاس بگو.

بخاطر بیشمار انسانی که شب و روز زحمت می­کشند و عرق می­ریزند تا تو بتوانی با خیال راحت شیر آب را باز کنی و از آب تازه بنوشی، تشکر کن. چه بسیار افراد زحمتکشی که شبانه ­روز در تلاشند تا تو بتوانی با فشار یک کلید اتاقهایت را چون روز روشن کنی. به انسانهای زحمتکشی بیاندیش که در تمام این سیّاره سخت کار می­کنند تا مسیرها و ریلهای قطارهای را پاسبانی کند و بموقع آنها را جابجا نمایند. تصوّر کن تمام افرادی که تلاش می­کنند تا جاده ­ای بسازند تا تو بتوانی با خیال آسوده روی آن رانندگی کنی.

برای بهره ­گیری از نیروی عظیم و بیکران سپاس تمرین کن. هر چقدر بیشتر احساس قدردانی و سپاس را در وجودت تقویت کنی، به همان اندازه عشق نثار می­کنی و هر اندازه عشق بدهی، به همان اندازه دریافت خواهی کرد. آیا در مواقعی که سالم هستی، قدردان هستی؟ یا تنها زمانیکه به فکر تشکر و قدردانی می­ افتی که آسیب دیده ­ای یا بیمار شده­ ای؟ آیا زمانیکه یک شب را با آسودگی خیال خوابیده ­ای، تشکر می­کنی؟ یا تنها شب هایی که از این نعمت بزرگ بی­ نصیب بوده ­ای به فکر آن می­افتی؟

سپاسگزار باش! سپاسگزاری هزینه ­ای ندارد امّا از تمام ثروتهای جهان با ارزشتر است. سپاسگزاری تو را بی­ نیاز و غنی می­ سازد چراکه بخاطر هرچیزیکه قدردانی کنی، آن را چند برابر خواهی ساخت. (راندا ۲۰۱۰)

منبع:وبسایت رسمیبهنام رجب پور