فصل شانزدهم: خواندن، نوشتن و بیشعوری
” میشه این مدرکم را برام بخونی؟”
دیپلمه ای بیشعور خطاب به مادرش
واقعیت آن است آدم های درست و حسابی زیادی مشغول به تدریس در مدارسند، اما دیوانسالارانی ای که برای معلم ها تعیین تکلیف می کنند که چه چیز را چگونه درس بدهند کار را خراب میکنند. از اینجاست که بیشعوری گسترش می یابد. زمام امور از دست متولیان محلی مدارس به دست مسئولان دولتی افتاده است و به این ترتیب نظام آموزشی ما در چنبره بیشعوری گرفتار آمده است.
علائم این بیشعوری فراوان است. از جمله:
– وقتی که بیش از نیمی از دانش آموزان در ۱۶ سالگی از نظام آموزشی حذف میشوند، مدارس ما بی شعور شده اند
– وقتی که فارغ التحصیلان دبیرستان های ما در خواندن و نوشتن معمولی لنگ میزنند، مدارس ما بی شعور شده اند
– وقتی که ارائه دروس پیش نیاز، برای یاد دادن درس های دبیرستان در دانشگاه ها به امری معمول بدل شده باشد، مدارس ما بی شعور شده اند
– وقتی که میتوان معلم ها را به خاطر تنبیه دانش آموزان بی تربیت از مدارس اخراج کرد، اما آن دانش آموزان همچنان به حال خود رها هستند تابه رفتارشان ادامه دهند، مدارس ما بی شعور شده اند
– وقتی که از این حق که هر دانش آموزی بتواند طبق دین و مذهب خود در مدرسه اش نیایش کند جلوگیری می شود، مدارس ما بی شعور شده اند
– وقتی که مسئولان مدارس مجبورند که برای برنامه های فوق برنامه و جانبی،بیشتر از کیفیت آموزشی وقت بگذارند تمام جامعه ما بیشتر شده است.
تنها راه بهبود کیفیت آموزشی، بیرون کردن بیشعورها از نظام آموزشی و بازگرداندن اهداف اصلی آموزش و پرورش، یعنی آموختن فکر کردن، خواندن و نوشتن به بچه هاست.
بلندپروازی است اما من فکر میکنم امکان این کار وجود دارد. به عقیده من نخستین گام در راه این اصلاحات گنجاندن یک درس جدید در برنامه دبیرستان ها و مراکز پیش دانشگاهی است با عنوان “بیشعور شناسی” که می تواند زیر مجموعه دروس اجتماعی قرار گیرد.
ملزومات ارائه این درس هم عبارت است از:
1) یک نسخه از همین کتاب بیشعوری ؛
2) یک چراغ قوه، برای جستجو در تاریکی ؛
3)یک آینه ، به دلایل بدیهی ؛
4) نام نشانی متولیان محلی و مدیران مدارس؛
5) فهرستی از کتابهای ممنوعه کتابخانه مدرسه که حتما باید مطالعه شوند(در امتحان پایان دوره این درس از دانشآموزان پرسیده خواهد شد: به نظر شما چرا این کتاب ها ممنوع اعلام شده بودند و چه چیزی از خواندنشان یاد گرفتید؟)
تمرین ها
1- ده فعالیت ذهنی را که انجام میدهید نام ببرید. چند تای آنها را در مدرسه یاد گرفته اید؟ چندتا را خارج از مدرسه؟
2- چند درصد از درس های که در مدرسه آموخته اید تا به حال به دردتان خورده است؟
کتاب بیشعوری-نویسنده خاویر کرمنت-مترجم محمود فرجامی-انتشارات تیسا-خلاصه شده توسط مریم دریاگرد
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.