مزایای سلامتی روابط خوب

نکات کلیدی

• چشمه جوانی شاید در انتظار ماست.
• روابط خوب ممکن است به معنای عمر طولانی‌تر باشد.
• برای داشتن ذهن و بدن سالم، ارتباط خوبی برقرار کنید.

مطالعه برجسته 80 ساله هاروارد گرانت و گلوک که در سال 1942 آغاز شد، طولانی ترین مطالعه در حال انجام در مورد سلامت و شادی است. همانطور که به راحتی می توانید حدس بزنید، چندین نسل از محققان را به کار گرفته است. این مطالعه در طول هشت دهه جمع‌آوری داده‌ها، وضعیت جسمی و عاطفی 268 شرکت‌کننده را به دقت ردیابی کرده است. و شاید تعجب آور نباشد که ثابت ترین یافته آن این است که داشتن یک رابطه صمیمی سالم شروع بیماری های بیشماری را به تاخیر می اندازد یا در برابر طیف وسیعی از فرآیندهای بیماری محافظت می کند و در نتیجه سلامت و طول عمر ما را ارتقا می دهد.

این یافته‌ها کاملاً با سایر تحقیقات دهه‌های گذشته و مطالعات جدیدتر که به مزایای سلامت جسمی و روانی ناشی از روابط نزدیک و رضایت‌بخش پایدار اشاره می‌کنند، همخوانی دارد. مطالعات مرتبط در مورد روند پیری و طول عمر نیز، روابط خوب را به عنوان بهبود سلامت و افزایش عمر ما مورد توجه قرار می دهد.

بنابراین، چگونه روابط صمیمی سالم زندگی ما را طولانی می کند؟ یک میکروبیولوژیست برنده جایزه نوبل، الیزابت بلکول، از دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو، ممکن است تکه ای از پازل را با کارش روی، از همه چیز، تفاله برکه – یا از نظر فنی، ارگانیسم تک سلولی به نام tetrahymena پیدا کرده باشد. به نظر می رسد به معنای واقعی کلمه، tetrahymena سرچشمه جوانی را یافته است – سلول های آنها به طور نامحدود تقسیم می شوند. خلاصه آنها جاودانه اند. تنها راهی که tetrahymena می‌میرد این است که چیزی آنها را بکشد: پیر شدن و مردن برای این موجود تک سلولی وجود ندارد.

راز آنها: تلومر. تلومر که در طیف وسیعی از گونه‌ها از جمله انسان یافت می‌شود، به‌عنوان یک کلاهک پروتئینی DNA که روی نوک کروموزوم‌ها ثابت شده توصیف می‌شود که ژن‌های ما را «بسته‌بندی» می‌کند. به طور مجازی، آن را به قسمت انتهایی پلاستیکی یک بند کفش تشبیه کرده اند. تلومر مانند نوک پلاستیکی بند کفش، انتهای کروموزوم ها را از ساییدگی یا چسبیدن به یکدیگر باز می دارد. مهمتر از همه، تلومر همچنین نقش اصلی را در تقسیم سلولی ایفا می کند، زیرا اطمینان حاصل می کند که DNA ما در هنگام تقسیم سلولی به درستی کپی می شود، فرآیندی که ممکن است از زیست شناسی به نام میتوز به یاد داشته باشید.

بلک برن و دیگران فرض کرده اند که هر چه طول تلومر بیشتر باشد، سلول قادر به تقسیم تعداد دفعات بیشتری است و هر چه تعداد دفعات تقسیم آن بیشتر باشد، عمر سلول بیشتر می شود. جالب اینجاست که برخی از محققان گفته اند طول عمر ما نه بر اساس یک فرآیند پیری غیر اختصاصی، مبهم یا نامشخص با بیماری های همراه آن، بلکه بر اساس تعداد دفعاتی که سلول های ما تقسیم می شوند، تعیین می شود. به عبارت دیگر، «ساعت میتوتیک» با تقسیم سلولی تیک می زند. پس چه چیزی باعث می شود تلومرهای ما تیک تاک کنند؟

مانند یک نگهبان وظیفه شناس، آنزیمی به نام تلومراز به طور فعال از تلومر با حفظ طول آن محافظت می کند. با این حال، در انسان، توانایی محافظتی تلومراز به طور نامطلوبی تحت تأثیر عواملی قرار می‌گیرد که بر آن استرس وارد می‌کنند – عمدتاً عوامل محیطی، اختلالات روانی و ناراحتی در روابط. خوشبختانه، تعداد رو به رشدی از شواهد قویاً نشان می دهد که عوامل سبک زندگی مثبت، به ویژه روابط ایمن و پایدار، طول تلومر را با کاهش استرس روانی حفظ می کند و در نتیجه از عملکرد محافظتی تلومراز و به نوبه خود از خود تلومر محافظت می کند. به طور خلاصه، روابط سالم می تواند از تلومر محافظت کند و کیفیت و طول عمر ما را افزایش دهد.

انزوا می کشد اما روابط خوب بهبود می دهد

از زاویه مخالف، یافته‌های علم ترکیبی جدید روان‌کاردیولوژی تأثیر مخرب انزوای اجتماعی را بر سیستم قلبی عروقی ما نشان داده‌اند. یک مطالعه نشان داد که اثرات انزوا تأثیر منفی قابل توجهی بر سیستم قلبی عروقی دارد که معادل کشیدن یک پاکت سیگار در روز است. متأسفانه و نگران‌کننده است که انزوا و تنهایی ضربه‌ای قدرتمند به بدن ما وارد می‌کند – حمله‌ای به سلامت جسمانی ما که احتمال مرگ و بیماری‌های زودرس را بین ۲۰۰ تا ۵۰۰ درصد افزایش می‌دهد.

خوشبختانه، از سوی دیگر، روابط نزدیک پادزهر جهانی برای پوچی و ویرانی انزوای اجتماعی و تأثیر نامطلوب فیزیکی آن است. به عنوان مثال، در روابط خوب، ما احساس امنیت می کنیم زیرا شنیده می شویم، و وقتی شنیده می شویم، به گونه ای “دیده” می شویم که ما را به دیگران متصل می کند و عمیقاً شخصاً ما را تأیید می کند. دین اورنیش، دانشمند معتبر و برنده جوایز متخصص قلب، این تجربه عاطفی مثبت را اینگونه توصیف می کند: “باز کردن قلب ما (به معنای واقعی کلمه) به گونه ای که بدن ما نیاز به ارتعاش و طنین دارد.”

در واقع، بر اساس مطالعه ییل، شرکای روابط سالم که احساس می کنند دوست داشته می شوند، به طور قابل توجهی بیماری قلبی عروقی کمتری نشان می دهند – انسداد کمتری در شریان های قلبشان. در حالی که عوامل خطر سنتی مانند رژیم غذایی نامناسب، فشار خون بالا، دیابت و ورزش نکردن نقش مهمی در اختلالات قلبی ایفا می‌کنند، این افراد شرور تهدیدکننده قلب به طور قابل‌توجهی تعدیل می‌شوند زمانی که ما به راحتی و ایمن در روابط عاشقانه خود قرار داشته باشیم.

اکسیر نزدیکی

به نظر می رسد کاملاً واضح است که ما به عنوان یک گونه، طوری طراحی شده ایم که در آغوش گرم و اطمینان بخش نزدیک ترین روابطمان، به طور مطلوب رشد کنیم – هم از نظر جسمی و هم از نظر عاطفی. علاوه بر این، یادگیری بهبود کیفیت روابط ممکن است یکی از بهترین، اگر نگوییم بهترین کاری باشد که می توانیم برای زندگی سالم، شاد و طولانی انجام دهیم.

از خود بپرسید: چقدر با شریک زندگی، خانواده و دوستانم ارتباط دارم؟ من به چه کسی نزدیکترم و چرا و چگونه می توانم به این نزدیکی دست یابم و حفظ کنم؟ چگونه می توانم کیفیت ارتباط خود را با دیگر افراد مهم خود بهبود بخشم؟

آیا “راهنمای چگونگی” وجود دارد؟

منبع: The Health Benefits of Good Relationships | Psychology Today