زنگ زندگي، وقت امتحان

اگر محصل نيستي، تعجب نكن. زندگي درست مثل يك مدرسه است. همه ما در هر سن و موقعيتي هنوز يك دانش‌آموز مدرسه زندگي هستيم. ياد روزهاي مدرسه به خير، همكلاسي‌ها، تخته‌سياه، مساله‌ها و راه‌حل‌ها. معلم‌ها، زنگ تفريح‌ها به ويژه امتحان‌ها. امتحان معمولا اتفاقي نبود كه دوستش داشته باشيم.

هميشه براي آماده شدن براي امتحان بايد وقت و انرژي صرف مي‌كرديم. چه روزهايي بود. يك عده هميشه شاگرد زرنگ بودند و يك عده نمره قبولي راضي‌شون مي‌كرد. عده‌اي هم بودن كه دل به درس نمي‌دادند و گاهي ناچار چند سال در يك مقطع تحصيلي باقي مي‌ماندند.

راستي هيچ فكر كرديد اگر امتحان نبود، چه اتفاقي مي‌افتاد؟ شايد آن‌وقت همگي در همان مقطع كلاس اول ابتدايي براي هميشه جا مي‌مانديم.

امتحان در واقع فرصتي بود براي اين‌كه خود را محك بزنيم، ببينيم تفاوت شاگرد آخر سال تحصيلي، با آن شاگرد اول سال چقدر شده.

شايد معناي امتحان اين است كه به خاطر بسپاريم: براي پيشرفت بايد تلاش كرد، براي جلو رفتن بايد قدم برداشت براي به دست آوردن همواره بايد بهايي پرداخت كرد. براي رسيدن به رفاه بايد سختي كشيد. راستي آسايش و رفاه براي كسي كه طعم سختي را هيچ‌وقت نچشيده چه لطفي دارد؟ جز اين‌كه در قالب تكرار، تبديل به عادت شود و به اصطلاح دل آدم‌ها را بزند؟

بياييد برگرديم به مدرسه زندگي، جايي كه هر لحظه درس‌هاي زيادي براي آموختن وجود دارد جايي كه از همه چيز و همه كس مي‌توان آموخت. جايي كه مسايل زيادي براي حل كردن هست و امتحان‌هايي كه گاه از قبل قابل پيش‌بيني و گاه بدون اطلاع و سرزده از ما گرفته مي‌شود. امتحان‌هاي آسان و گاه سخت.

در مقاطعي از زندگي به امتحان‌هاي بزرگ مي‌رسيم، مثل كنكور كه ظاهرا روي سرنوشت‌مان تاثير به سزايي دارند گاهي هم به امتحان‌هايي مي‌رسيم كه ناخودآگاه تصور مي‌كنيم وراي تاب و تحمل و توانايي ماست. گاهي حتي لب به شكايت مي‌گشاييم و از بخت بد و بدشانسي شكوه مي‌كنيم كه اين حق من نيست، چرا بين اين همه آدم، اين امتحان بايد براي من پيش بيايد؟ اين امتحان براي من خيلي بزرگ است. شايد اين احساس براي بسياري از ما غريبه نباشد.

خوب مي‌دانم، كه احساس خوشايندي نيست، اين همان احساسي است كه اگر ادامه پيدا كند و جدي گرفته شود مي‌تواند تمام پنجره‌هاي رو به نور روح ما را ببندد.

و مطمئنا در تاريكي، هيچ جواب مناسب و اميدواركننده‌اي براي مسايل پيدا نخواهد شد. در چنين مواقعي، آن‌چه اهميت دارد، درست همان پاسخ و راه‌حلي است كه براي اين مساله پيدا خواهيم كرد. باور دارم خداوند قبل از گرفتن هر امتحاني از بندگانش، ظرفيت و آمادگي دادن آن امتحان را در بندگانش ديده است. اگر گاهي افرادي در امتحان‌ها قبول نمي‌شوند، شايد به خاطر كوتاهي و دل به درس ندادن خودشان باشد.

يا شايد اهميت حل مساله را از ياد برده‌اند و براي پشت سر گذاشتن مقطع قبلي، ضرورت رشد و پيشرفت را فراموش كرده‌اند.

وقتي روزگار، مساله و امتحان جديدي پيش روي ما مي‌گذارد،‌ قبل از پاسخ دادن دو نكته مهم وجود دارد، كه به خاطر آوردن‌شان هميشه سودمند است.

نكته اول: مي‌گويند وقتي با مساله‌اي در زندگي روبه‌رو شديد، هر چقدر هم كه آن مساله بزرگ باشد، به خاطر بياوريد، مسايل و مشكلات كاغذ كادوي هديه‌اي است كه خداوند براي‌تان فرستاده است، هر چقدر اين مشكلات بزرگ‌تر باشد، نشانه اين است كه هديه بزرگ‌تري بعد از باز كردن كاغذ كادو در انتظار شماست.

و نكته دوم: اين‌كه اگر خداوند از بندگانش امتحان نمي‌گرفت شايد همگي ما براي هميشه همان دانش‌آموز كلاس اول در نقطه شروع باقي مي‌مانديم.

از هنگامي كه دريافتم خداوند از بندگانش امتحان مي‌گيرد تا آمادگي لازم براي ورود به كلاس و مقطع بالاتر بعدي را داشته باشيم، وقتي احساس مي‌كنم در شرايط يك امتحان جديد قرار گرفته‌ام، سعي مي‌كنم، هر چقدر هم اين آزمون دشوار باشد، اول خداوند را شكر كنم، چون احساس مي‌كنم خداوند استحقاق رشد را در من ديده كه برايم شرايطش را مهيا كرده است. و بلافاصله پس از آن از خداوند صبر و استواري مي‌خواهم و براي يافتن بهترين راه‌حل از خودش كمك مي‌طلبم. زيرا هرگز زماني را به ياد نمي‌آورم كه از او كمك خواسته باشم و مرا بي‌جواب گذاشته باشد.

تحمل دشواري امتحان، با شيريني درك دعوت خداوند براي رشد و پيشرفت برايم آسان مي‌شود. در حين باز كردن كاغذ كادو يا همان مسايل و مشكلات سعي مي‌كنم به شيريني دريافت هديه‌اي فكر كنم كه از سوي خداوند درآن كاغذ كادو پيچيده شده و در راه است.

در كلاس زندگي مقاطع بسياري براي گذراندن وجود دارد. از پيش از پيش‌دبستاني تا مقاطعي بسيار بالاتر از دكترا.

كسب مدرك، هدف شايسته‌اي نيست. آن‌چه اهميت دارد كسب مهارت‌هاي لازمه رسيدن به رشد و تعالي است.

لحظه‌اي كه به باقي ماندن در مقطع فعلي‌ام راضي شوم، همان لحظه گريز و عدم رضايت از دادن امتحان و لحظه آغاز ركود است.

يادمان باشد امتحان‌هاي زندگي، همواره يكي از دلايل موجه حضور موثر ما در زندگي است.

منبع:مجله موفقیت